ikilem şehrindeyim. burada doğmuş olmalıyım. muhtemelen burada büyüdüm. hatta 6 kuşaktır, buralıyızdır,
-olabilir.
ayağa kalkıp, şapkamı ince bir nezaketle çıkarıyorum, selam duruyorum; benden ne güzel kaçırmışsınız uçurumlarımı, tebrik ediyorum.
Çocukluğum burada geçtiyse şayet, -ki iddia ediyorum işte, tabii ki geçti-
benden, profesyonel ve bir o kadar doçent olup da saklayabilmiş olmanız ağır iltihabik ve kokulu ikilemimi, size özgü bir hüner değil elbette.
Siz hep, çok doçenttiniz, doçent olduğunuz kadar da profesyoneldiniz, oh Lord!
zaten, çocukken hep; çok bilmek ve hiç bilmemek vardır. Arası, ortası, aşa su katılıp ortalandırılmışı yoktur.
Ben hiç bilmedim mi veya?
içime mektuplar volume kaç acaba bu?
somut olduğunu kabullensem, bu kadar seri dökülmez güzelgezegen -bilesiniz-
Son zamanların ağrılı yataklık hastası da, bu çıplaklığın virüsü olmalı.
itiraf
edin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder