~ deniz gülümsüyor uzaktan,dişleri köpükten dudakları gök: jps

Çarşamba, Mart 25

jps

En bayağı bir olayın serüven haline girmesi için onu anlatmaya koyulmamız gerekir ve yeter. İnsanları aldatan da bu zaten. Kişioğlu hikâyecilikten kurtulamaz, kendi hikâyeleri ve başkalarının hikâyeleri arasında yaşar. Başına gelen her şeyi hikayeler içinden görür. Hayatını sanki anlatıyormuş gibi yaşamaya çalışır.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)

yıldızlar hep güldürür beni!

....ve geceleri gökyüzüne bakarsın. her şeyin çok küçük olduğu gezegenimin yerini gösteremem sana. belki böylesi daha iyi. yıldızım senin için herhangi bir yıldız olsun. böylece gökyüzündeki bütün yıldızlara bakmayı seveceksin... hepsi senin dostların olacak. hem sana bir armağan vereceğim...yıldızlardan birinde ben yaşıyor olacağım. ben gülüyor olacağım bir tanesinde. ve geceleyin gökyüzüne baktığında bütün yıldızlar gülüyor gibi olacak... yalnızca senin gülen yıldızların olacak!ve üzüntün hafiflediğinde (zaman bütün acıları hafifletir) beni tanımış olmak hep seni mutlu edecek, dostum olarak kalacaksın. benimle gülmek isteyeceksin. bunun için de arada bir pencereni açacaksın... dostların gökyüzüne bakıp bakıp güldüğünü görünce çok şaşıracaklar! onlara 'yıldızlar hep güldürür beni!' diyeceksin. deli olduğunu düşünecekler. sana nasıl bir oyun oynadığımı görüyorsun...

Kürk Mantolu Madonna

*"şimdi aramızda noksan olan şeyin ne olduğunu biliyorum." dedi. "bu eksiklik sana değil, bana ait...bende inanmak noksanmış... beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanmadığım için sana aşık olmadığımı zannediyormuşum... bunu şimdi anlıyorum. demek ki, insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar.... ama şimdi inanıyorum... sen beni inandırdın. seni seviyorum. deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum... seni istiyorum...içimde müthiş bir arzu var... bir iyi olsam!"

*
Bir ruh, ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden, meydana çıkıyordu...
Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya -ruhumuzla yaşamaya- başlıyorduk.

*

Ben seni düşünüyorum seniHani tıpkı o ilk günlerdeki gibiKalbim diyorum kalbimDaha dün tezgahtan çıkmış bir su sayacı gibiAşkı anılar besliyor düşler kadarBu yüzden diyorumki aşk eskidikçe aşktırSevgi eskidikçe sevgiGünümüz ekmeğimiz, türkümüzÇoluğumuz çocuğumuzBinalar yan yana yükselip gidiyorVapurların ağzı köpük içindeUzaklarda ne kapılar açılıyorTrenin biri bir istasyona varıyorOrdan çıkıyor biri.Her şey biliyor her şeySen biliyor musun bakalımSeni nice sevdiğimi?Üstüne titrediğimi?Geldiğimi?Gittiğimi?

*Ne aradığını bilmeyen bulduğunu anlayamaz.
*Herşey zehirdir, mühim olan dozdur.
*Uyuyor taklidi yapan bir adamı uyandırmak imkânsızdır.
*Karanlık olduktan sonra bütün kediler leopardır.
*Son ağaç kesildiğinde,son nehir kuruduğunda, son balık öldüğünde, beyaz adam paranın yetmediğini-yenmediğini anlayacak.
*Bıçak giriyor beyne,beyin artık delik,delikçe düşünüyor beyin ve delik artık beyin.
*Bilen ve bildiğini bilmeyen uykudadır,onu uyandırın.
*Unutmak diye bir şey yoktur.
*Komünisttir yağmur:Herkese eşit payda yağar..

aşk

şimdi sen kalkip gidiyorsun.
git.
gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. gitsinler.
oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin oysa allah bilir bugün iyi uyanmiştik sevgiyeydi ilk açilisi gözlerimizin
sirf onaydi bir kuş konmuş parmaklarima uzun uzun ötmuştü bir sevişmek gelmiş bir daha gitmemişti
yoktu dünlerde evvelsi günlerdeki yoksulluğumuz sanki hiç olmamişti oysa kalbim işte şuracikta çarpiyordu
şurda senin gözlerindeki bakimsiz mavi, güzel lafli istanbullar şurda da etin çoğaliyordu
dokundukca laflarin dunyalarin öyle düzeltici öyle yerine getiriciydi ki sevmek ki karaköy köprüsüne yağmur yağarken biraksalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti
çünkü iki kişiydik oysa bir bardak su yetiyordu saçlarini ıslatmaya bir dilim ekmeğin bir iki zeytinin başınaydı doymamız seni bir kere öpsem ikinin hatırı kalıyordu iki kere öpeyim desem üçün boynu bükük yüzünün bitip vucudunun başladığı yerde memelerin vardi memelerin kahramandı sonra sonrasi iyilik guzellik.

üvercinka

böylece bir kere daha boynunlayız sayılı yerlerinden
en uzun boynun bu senin dayanmaya ya da umudu kesmemeye
laleli´den dünyaya doğru giden bir tramvaydayız
birden nasıl oluyor sen yüreğimi elliyorsun
ama nasıl oluyor sen yüreğimi eller ellemez
sevişmek bir kere daha yürürlüğe giriyor
bütün kara parçalarında afrika dahil
aydınca düşünmeyi iyi biliyorsun eksik olma
yatakta yatmayı bildiğin kadar
sayın tanrıya kalsa seninle yatmak günah,daha neler
boşunaymış gibi bunca uzaması saçlarının
ben böyle canlı saç görmedim ömrümde
her telinin içinde ayrı bir kalp çarpıyor
bütün kara parçaları için afrika dahil
senin bir havan var beni asıl saran o
onunla daha bir değere biniyor soluk almak
sabahları acıktığı için haklı gününü kazanıp kurtardı diye güzel
bir çok çiçek adları gibi güzel
en tanınmış kırmızılarla açan
bütün kara parçalarında
afrika dahil
birlikte mısralar düşürüyoruz ama iyi ama kötü
boynun diyorum boynunu benim kadar kimse değerlendiremez
bir mısra daha söylesek sanki her şey düzelecek
iki adım daha atmıyoruz bizi tutuyorlar
böylece bizi bir kere daha tutup kurşuna diziyorlar
zaten bizi her gün sabahtan akşama kadar kurşuna diziyorlar
bütün kara parçalarında
afrika dahil
burda senin cesaretinden laf açmanın tam da sırası
kalabalık caddelerde hürlüğün şarkısına katılırkenki
padişah gibi cesaretti o
alımlı değme kadında yok
aklıma kadeh tutuşların geliyor
çiçek pasajı´nda akşam üstleri
asıl yoksulluk ondan sonra başlıyor
bütün kara parçalarında
afrika hariç değil

Çarşamba, Mart 25

jps

Hiç yorum yok:

DT