Ey sevgiliyi kapı dışarı hatta şehir dışarı ettikten,anneyi babayı gezmeye yolladıktan,benliğimi sonsuz bir uykuya yatırdıktan ve sıkıca bir şarkı açtıktan sonra kendimi harflere esir ediyorum bir kez daha.
Bir film bulup bir kadeh şarap eşliğinde azcık daha içten gülümsediğimi hissetmek güzel.Evet. Hani şu yepyeni bir sayfa açtım kendime bembeyaz tertemiz falan gibi cümlelere inanıp,kendini o ruh haline zorla sokmak gibi birşey galiba bu. Ama olsun .Karar verebiliyo olmak güzel.
Bir kitap buldum kendime. Onu yaşıyorum artık kendimi değil. O kitap bittikten sonra bir başka kitap gelecek ve bundan sonra hep kitaplarda yaşayacağım kendimi. Bir karakter olup yanlarına süzüleceğim her seferinde. Sessizce uzaktan izleyeceğim olanları. Onlar Bebek Kahve'de kahvelerini içerlerken bende yan masalarından onları izliyor oluyorum. Silahlı adamlar peşlerindeyken bir köşeden iyi duygularla onları koruyorum . Böylece bir kahraman gibi hissedebiliyorum bazen!
Sanırım yalnızlığımın iyi tarafları bu gibi şeyler..
Evet sensiz yaşamak kötü. Ama sensiz yaşayamamak daha da kötü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder