Uzun zamandır metallica dinlemiyordum.Bugün tüm şarkıları açıp boş gözlerle ekrana bakmaya devam ettim.Düşündüm...Zaten uzun zamandır hiçbirşey yapmıyorum.Zaman geçtikçe birşeylerin değişip farklılaşması gerekirken aslında hiçbirşey değişmiyor.Sadece;saçlarım uzuyor,çizgiler ağır ağır yüzüme işliyor,ara sıra kilo alıp veriyorum ve yeni kıyafetler alıyorum(!)
Değişen başka birşey yok.Hayata dair yapılan planlar,verilen sözler,hepsi birer fiyasko.Hiç değeri yok.
İçimdeki öyle bir değersizlik öyle bir boşluk ki,şu tuşlara basıp anlatasım,bu halime kelimeler uydurasım bile yok. Anlatmak,derman bulmak,hatırlamak,tekrarlamak,vazgeçmeye çalışmak veya unutmak,derinlere göndermek falan istemiyorum. Sadece hiçbirşey yapmadan bu ağırlığın,uyuşukluğun üzerimden gelip geçmesini istiyorum. Geride ne bıraktığı önemli değil. Geride beni ben olarak bırakıp bırakmaması,beni benden alması,beni yıkıp geçmesi,beni enkaza çevirecek olması falan hiç umurumda değil. Çünkü daha ne kada ufalanabilirim bilmiyorum.Var mı bunun dahası sahiden bilmiyorum. Artık ne olacağı umurumda değil. Bütün ömrümü bu ikilemde,bu belirsizlikte,bu eziklikte,bu aldatılmışlıkta,bu pişmanlıkta,bu kendini bilmezlikte,hatta bu bilip de bilmemezlikten gelme oyununda,bu uyuşuklukta,bu yavaşlıkta,bu sevgisizlikte,bu boşlukta geçirip geçirmemek umurumda değil. Çaba gösterecek halim,çaba göstermeye değecek bir masumiyetim,kendimi toparlayıp eskisi gibi temiz bir sayfa açabilecek mecalim kalmadı. Hani ne demiştin neden bazı şeyler için bu kadar geç kaldın diye hesap sorarken, 'beklentilerimizi azaltıp yola devam ediyoruz' demiştin.
Dediğin gibi işte. Artık yaşantımda çok güzel beklentilerim,yepyeni heyecanlarım,planlarım,isteklerim falan yok. Sadece nefes alıp karnımı doyurup bişeyler içip bir de rüya görmek yetiyor.
Bunu dün kü sınavda farkettim.Artık kendimden bi beklentim yok. Ne gelirse önüme,onu yaşayıp göçüp gideceğim işte elest gününe doğru...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder