Saatler yaşanıyor.Ben iyiyim.Üretkenliğin doruk noktasına ulaştığı zaman dilimlerinin en verimli gecesindeyim.Bizler iyiyiz,kafamız kolumuz yerinde. Ya siz? Ya yaşanılan saatler?
Nasıllar? Yazarım denilen ama bir türlü yazılamayan mektuplar nasıl?
Ya da bir türlü vakit ayırılamayan insanlar? Bedenlerden çıkmayan pijamalar ve kokular.Sayfalar nasıllar? Boş veya dolu olsun.Peki ya bir kahve fincanına sığabilen koca bir gün nasıl olurda bu kadar basitleşir.
Algılar almıyor.Nefes almak uyuşturuyo bedeni ve ruhu da.
Sevda sözleri akıyor camlardan,yağan yağmurla toprağa.
Saatler yaşanıyor.Uykuyla akıp giden gece süzüyor zamanı.İki renk var.
Siyah ve beyaz.
Ne doyasıya beyaz yaşanıyor ne ölesiye siyah.
Zamantaşları akıp gidiyor.Yalanlara alışıyor göz ve ruh.Damla damla akıp gidiyor yanaklardan acılar.Beden sokaklarda dolaşıyor şuursuzca.Çizgilere basmadan yürüyor ayaklar.Söz atlanmadan söyleniyor şarkılar.Uyku gündüzleri yok ediyor git gide.Dost olan geceler yırtılıyor şafağa.Tütün sarıyor yarayı.
Ne doyasıya yaşanıyor beyaz,ne de ölesiye siyah.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder