Tedavi

Küçükken ve hatta büyükken de yaptığım bir şey var,parmak uçlarıma suratlar çizmek. Sonra onlara isim vermek...

Yürüdüğüm kalabalık yollarda insanları durdurup sormak istiyorum '' Morun ötesi neresi'' diye.
Yapamadan devam ediyorum yola.Ne cevaplar alırdım diye düşünüyorum yol boyunca.
Yürüyorum yürüyorum bir türlü bitmiyor yürümeler.Yollara bakıyorum,sağına ve soluna.Şimdilerde herkes şununla meşgul: Korku.

Korku ayakta alkışlanıyor.Önünde saygıyla eğiliniyor.Rüyalar görüyorum yürüdüğüm yollarda.Salyalı köpekler bana doğru koşuyor.Ceplerimden bozuk ve kağıt paraları alıp gözümün önünde parçalıyor.Salyaları yere damlıyor.Kan çanağı gözlerini dikmiş bana bakarken bir sigara daha yakıp yola devam ediyorum.

Yürüyorum yürüyorum ama hep aynı yollar. Aynı insanlar.. Yapılan işler,yenen yemekler hep aynı,hiç değişmiyor.Durmadan aynı yalan söyleniyor.

Yürüyorum.Bu kez kurşun sıkılan düşlerim kucaklıyor beni.En sonunda farklı mezarlar başında ağlayacağız biliyorum.İnsanlara dönüp sormak istiyorum. Niye ? Bu suçluluk niye?Ama şimdilerde herkesin gözleri dumanlı.
Yürüyorum yine.Yola devam ediyorum sabırla.İçimden bir renk tutuyorum.Uykumda üzerime örtmek için.Aklım takılmış balıklara.
Geliyorum geliyorum bir türlü bitmiyor gelmeler,bir türlü bitmiyor yürümeler.Bir sigara daha yakıyorum,bir yalan daha çakıyorum.Faklı diller kucaklıyor beni,farklı gözler en sonunda aynı melodide ağlıyor.
Yürümeye devam ediyorum yola devam ediyorum.Yol bitiyor sonunda,dostlarım karşılıyor beni.Oturuyorum tabureye
-Bir çay abi
diyorum
Ve bir de tükenmez kalem.
Başlıyorum,yürümelerin bittiği yere,parmak uçlarıma göz çizmeye,sonra burun,sonra saç en sonunda da hepsine gülen birer surat.
Buluşuyorum dostlarımla ve başlıyorum kendi tedavime en sonunda